skorupę oceaniczną
Encyklopedia PWN
geofizyka
nauka o Ziemi jako ciele fizycznym;
[gr. gḗ ‘ziemia’, physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],
geol. drugi okres (jednostka geochronologiczna) ery mezozoicznej, trwający od ok. 203 do ok. 135 mln lat temu; także system (jednostka chronostratygraficzna), obejmujący powstałe w tym czasie skały.
łukowato wygięte pasmo wysp rozwijające się w strefie subdukcji litosfery oceanicznej;
orogen
geol. wielka, prostolinijna lub łukowata struktura tektoniczna będąca wytworem orogenezy.
[gr. óros ‘góra’, génesis ‘pochodzenie’],
akrecja
geol. rozrost litosfery wskutek powstawania jej nowych fragmentów w strefach ryftów; jedno z podstawowych pojęć teorii tektoniki płyt;
[łac. accretio ‘przyrastanie’],
geochemia
nauka z grupy nauk geologicznych zajmująca się występowaniem i krążeniem na Ziemi pierwiastków chemicznych oraz ich rolą w różnorodnych procesach geologicznych;
[gr. gḗ ‘ziemia’, chēmeía ‘magia’],